Weekend Nelson

Alweer een berichtje? Ja, ik heb al weer een geweldig weekend achter de rug en wil jullie er toch over vertellen. Ik ben er wel bang voor dat het een heel lang verhaal wordt.

Afgelopen vrijdag was een feestdag in Christchurch, dit had te maken met paardenraces. Ons plan was dan ook om netjes gekleed naar de races toe te gaan. Dit is een super groot event waar heel CHCH naar toe gaat en dronken wordt in de netste kleding die ze hebben. Het is denk ik wel een beetje te vergelijken met de Military in Boekelo. Eerlijk gezegd had ik er niet super veel zin in omdat ik er niet van houd om zo netjes gekleed te zijn. Dus ik was ook super blij dat ons plan veranderd was. Ik was woensdag met mijn collega, Frederico, aan het praten en hij vertelde mij dat hij naar Nelson ging voor het weekend. Ik vertelde hem hoe jaloers ik was, want ik wou ook super graag naar Nelson. Nelson ligt bovenin het Zuidereiland, met geweldige stranden en de temperatuur is er gemiddeld ook hoger. Frederico vertelde mij dat zn vriend Franck ook naar Nelson gingen en wij misschien wel met hun mee konden rijden. Donderdagochtend kwam hij met het goede nieuws: we konden mee. We hebben donderdag snel even een hostel geboekt voor 3 nachten. Ons hostel zat 3km verwijder dan die van Frederico en de rest maar dat was vast geen probleem, het hostel was bij het Abel Tasman National Park. Vrijdagochtend om 9u stonden we klaar op de plaats van bestemming. We hadden geen idee op wie we stonden te wachten, maar dat was wel grappig. Eindelijk rond 10u waren Franck en z’n vrienden er dan eindelijk. Het waren 2 franse jongens (Franck en Alexi) en 1 frans meisje (Sandie). Ze waren van onze leeftijd en we konden al gelijk zien dat het leuke mensen waren. In de auto kwamen we er al snel achter dat de frenchies een ander plan hadden dan Frederico en de rest en ze nog helemaal geen hostel geboekt hadden. Hun wouden eerst in Picton overnachten, daarna in Abel Tasman en de derde nacht in Nelson. We hebben dus maar snel het hostel voor de 1ste en 3de nacht afgebeld en een nieuw hostel geboekt voor die avond. We kwamen ongeveer om 4u in Picton aan. Het was die dag lekker weer dus nadat we onze spullen uitgepakt hadden hebben we de fietsen van het hostel gepakt en zijn we en stukje gaan fietsen. Helaas waren de fietsen niet geweldig, dus zijn we op een gegeven moment verder gaan lopen. Alleen de jongens waren door gegaan op de fiets. Savonds hebben we spaghetti carbonara gemaakt voor een heel weeshuis en wat biertjes gedronken buiten bij het hostel. In het hostel kom je altijd snel aan de praat met andere mensen dus dat is altijd erg leuk. Aangezien Fransen altijd te laat zijn hebben we afgesproken om de volgende dag om 8u te vertrekken, dit komt erop neer dat iedereen pas om 9u klaar is. We hadden sochtends ontbeten met de restjes spaghetti, het smaakte eigenlijk best goed. Om 9u was iedereen dan ook echt klaar, we kwamen er alleen achter dat we een lekke band hadden. Al met al heeft het ons 2 u gekost voordat we eindelijk een nieuwe band hadden en weg konden rijden op weg naar Nelson, dit was wel zonde van onze tijd. De weg van Picton naar Nelson was echt geweldig, de zon scheen ook lekker. We hebben dus letterlijk na 2 minuten al gestopt om wat foto’s te maken, vervolgens na 10 minuten en ga zo maar door. Voordat we eindelijk in Nelson aankwamen was het iets van 3u. We stopten bij het tankstation, hier kwamen we erachter dat de rugtas van Alexi miste (portomonnee, paspoort en alles erin). We hebben maar gelijk naar het politiebureau in Picton gebeld, want waarschijnlijk waren we de tas al bij de eerste stop verloren. Na een tijdje belde het politiebureau terug om te vertellen dat de tas gevonden was. We zijn dus eerst nog een uur door gereden naar ons hostel, hier hebben de jongens ons af gezet en zijn ze terug gereden naar Picton. Van het hostel naar Picton was ongeveer 3 uur rijden, arme jongens. Na de tassen uitgepakt te hebben zijn we naar het Sandy beach gegaan, het was inmiddels al wel wat bewolkter geworden. We probeerden Frederico en de rest te bereiken maar het internet bereik was super slecht daar. En we wisten dat ze maar een paar km van ons vandaan waren, dus dat was wel jammer. Toen we eindelijk internet bereik hadden, zagen we dat we een smsje van Peter gekregen hadden. Hij en Romina (Duitse klasgenoten) verbleven in Kaiteriteri ( een paar km van ons hostel vandaan). Peter had ons met zn auto opgehaald en we hebben savonds pizza op het strand gegeten en wat leuke foto’s gemaakt in het donker. Het was nog steeds erg warm. Savonds sliepen wij meiden dus in het hostel in Marahau, bij het Abel Tasman park. De jongens waren sowieso al van plan om in de auto te slapen. De volgende ochend waren de jongens rond half 9 bij het hostel, gelukkig met de tas van Alexi. We reden naar Sandy beach en hebben daar aan kayak tocht geboekt. Om half 11 moesten we klaar staan dus we hadden voorditijd nog even ontbeten. De jongens hadden namenlijk al het brood in de auto liggen dus we hadden ontbeten met wat restjes rijst in het hostel. Om half 11 konden we in onze watertaxi in stappen. Met de taxi voeren we over het water, eerst naar de split apple rock en daarna door naar Anchor bay. Onderweg zagen we zelfs een wilde pinquin in het water zwemmen, helaas te snel om er een goede foto van te maken. Nu heb ik dan dus eindelijk een pinquin in het wild gezien. Bij de Anchor bay zette de water taxi ons af. Hier was het strand echt geweldig, super geel/goud zand en mooi blauw water. We hadden een uur de tijd om door het Abel Tasman park te lopen. Abel Tasman is een Nederlander die vroeger dat gedeelte van NZ had ontdekt, het park is echt enorm groot met heel veel mooie stranden. We moesten dus van de Anchor bay naar de Watering cove wandelen. Dit was natuurlijk heuvel op en heuvel af. Ik was blij dat op dat moment de zon niet zo veel scheen want ik had het al super warm van de wandeling. Bij de Watering cove lagen de kayakken voor ons klaar. Het waren dubbele kayakken en onze groep bestond uit 4 kayakken een instructor. We hebben ongeveer 3,5uur gekayakt. Onderweg zagen we de mooie stranden en een paar zeehonden. Het was erg moeilijk om droog te blijven, de jongens waren natuurlijk alleen maar aan het klieren de hele tijd. Op het einde zijn we dan ook met kleren en al in het water gesprongen. Het was een bewolke dag met af en toe zon, maar nog steeds warm genoeg. Savonds zijn we door gereden naar Takaka, dit is bij de Golden Bay. Hier zijn we savonds naar het strand gegaan en hebben de jongens weer in de auto geslapen en wij in een hostel. Maandagochtend zijn we naar de Labirinth Rocks gegaan, dit was een soort doolhof tussen de rotsen en planten, vervolgens zijn we door gereden naar Grove Scenic Reserve. Hier hadden we een kleine wandeling gemaakt en kwamen we uit bij een uitkijk post. Hier zag je in de verte de zee, het uitzicht was erg mooi en bij de wandeling leek het net alsof je door een regenwoud liep. Vervolgens zijn we door gereden naar het Puki beach. De zon was op dit moment redelijk vaak aan het schijnen dus ik kon het niet laten om het prachtige water in te gaan, het was nog steeds wel koud maar wel lekker. Als laatste zijn we nog naar de Waikoropupu Springs gereden. Bij springs komt het water uit de bodum, dus er is weinig stroming. Het water was echt super mooi, ik zal hier zeker een foto van toevoegen. Inmiddels was het al half 1 en moesten we wel terug naar Christchurch aangezien dit wel 6 uur rijden is. Onderweg zijn we nog bij lake Rotoroa gestopt. Het water zag er super helder, maar koud uit. Ik zei tegen Franck dat hij 10 dollar kreeg als hij het koude water in sprong. Beetje dom van mij, want Franck is knetter gek dus ik heb me weddenschap wel verloren. Uiteindelijk waren we rond 8u in CHCH en hebben we Sandie en Franck afgezet bij huis. Alexi ging nog mee naar ons huis voor het avondeten. Thuis hadden we een ‘super leuke’ verassing. De jongens hadden onze lades van de kast gevuld met witte kleine balletjes. Aangezien ik ze niet in mijn kamer wou hebben, hebben we alle lades geleegd in de woonkamer, je kon natuurlijk wel raden hoe het eruit kwam te zien. Het was wel een super grappige actie van hun en het huis is inmiddels (op Maaikes kamer na) weer schoon. Maar we gaan ze zeker wel terug pakken. De balletjes waren namenlijk te licht om met de stofzuiger op te ruimen, dus we hebben alles met handstoffer en blik gedaan.

Het was weer eens een geweldig weekend, de twee franse jongens waren super gestoord en Sandie was erg gezellig. We hadden wel een paar ongelukjes, maar achteraf konden we er wel om lachen.

Haha het is inderdaad een heel verhaal, agja.

Dikke Kus Kim en bedankt voor jullie vorige reacties.